Przytłoczony nieco wydarzeniami ostatnich tygodni (czy może nawet miesięcy) jak również agresywną retoryką publicznego (choć, niestety, coraz częściej nie tylko) dyskursu polityczno-społecznego, kilka strof napisałem, coby przypominać sobie co czas jakiś, gdzie jest „raz”. Ile by czasu nie zostało, warto jednakowoż, na przekór wichrzycielom spokoju oraz czarnowidztwom wszelakim, spuszczać nieco powietrze. Nie wiadomo przecież, kiedy znowu będzie choćby tak dobrze jak teraz.

P.S. Coraz częściej mam wrażenie, że i chrześcijanie zapominają, ważą lekce bądź nie rozumieją po prostu cytatu, który również niewierzącym przecież mądrym wydawać się może, a który zainspirował mnie do napisania tej piosenki:

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5, 9)

Głęboki wdech…

Wydech…

No przecież jest tak pięknie!